مقایسه قدرت پیش‏بینی مدل پنج عاملی فاما و فرنچ با مدل‏های چهار عاملی کارهارت و q-عاملی HXZ در تبیین بازده سهام

پیش بینی نرخ بازده سهام همواره به عنوان یکی از مهم‏ترین مباحث بازارهای مالی مطرح بوده است.. هدف پژوهش حاضر، بررسی توان توضیح‏دهندگی بازده سهام توسط مدل‏های پنج عاملی فاما و فرنچ، چهار عاملی کارهارت و q-عاملی هو، خو و ژانگ (HXZ) است. نتایج پژوهش با استفاده از اطلاعات ماهانه شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 1389 تا 1393 نشان می‏‎دهد که توان تبیین بازده سهام توسط مدل پنج عاملی فاما و فرنچ بیش از مدل‏های کارهارت و HXZ می‏باشد. برخلاف یافته‏های فاما و فرنچ در بورس‏های ایالات متحده، عامل ارزش (HML) در بورس اوراق بهادار تهران معنادار بوده و به عنوان عامل زاید شناخته نمی‏شود. نتایج پژوهش، حاکی از آن است که از بین‏ عامل‏های بتا، اندازه، ارزش، تمایل به عملکرد گذشته (مومنتوم)، سودآوری و سرمایه‏گذاری، عامل‏های مومنتوم و سرمایه‏گذاری در بورس اوراق بهادار تهران بر بازده سهام تاثیر نمی‏گذارد.